Kaderim böyleymiş, buymuş hediyem.
Savruldum kum gibi, çölden çöle ben.

Ömrüm ve hayatım, geçti çileylen .
Yıktılar ülkemi, yine kurdum ben.

Gülmeyin be dostlar, acıdır gerçek.
Diyar diyar gezen, seyyah oldum ben.

Benimde bu çilem, elbet bitecek.
Yunusla veliyle, sırdaş oldum ben.

Anladım hayatı, ben geçde gelsem.
Yüzyıllar boyunca, tarih yazdım ben.

Güzel günler gördüm, çilede çeksem.
Hakk yolunda gezen, derviş oldum ben.

Bilin neler gördüm, bu diyarlarda.
Bülbülü ağlarken, gördüm gülle ben.

Sevenler kavuşmaz, yaban ellerde.
Leylayı mecnunu, ayrı buldum ben.

Musa tur dağında, rabbi ararken.
Arap çöllerinde, veysel oldum ben.

Muhammet hirada, dua ederken.
Yüzyıllar önceydi, semadaydım ben.

İbrahim neslinden, islam geldik biz.
Ezelden ebede, inançlıydım ben.

Kayı yörüğüyüz, osmanlıyız biz.
Osmanın fatihin, soyundanım ben.

Üç kıta üstünde, estik yel gibi.
Viyana şehrini, kuşatanım ben.

Kafkastan kırıma, aktık sel gibi.
Yemenin mısırın, fatihiyim ben.

Çanakkale destan, geçilmez dedim.
En zayıf anımda, yine coştum ben.

Güzel memleketim, bizimdir dedim.
Kadife kaleye, bayrak dikdim ben.

Allahın kuluyum, islamdır sinem.
Kahraman ırkımla, öğünürüm ben.

Çok çektim çekerim, varsada çilem.
Tarihe şan vermiş, türkoğluyum ben.

Türkmendağlı işte, böyledir soyun.
Al bayrağın kutsal, şimdi hürüm ben.

Yetmiş milyon türküz, şehittir soyum.
Yazılmış kaderim, işte buyum ben.


HİLMİ CAN.
ARALIK. 2007.
(1581)