İlk duydugunda
İçinde bilinmeyen bir heyecan bir telaş
Acaba neye benziyor
Banamı baba’sınamı
Sonra ilk tekmeler
Önce şaşkınlık ardından sevinç olan

Canından bir candır senindir
Sonra bir bakmışsın
Kucagında minicik bir beden
Yumuk yumuk gözler pamuk gibi bir ten
Cennet kokusu gibi bir koku misler gibi

Ve küçücük parmaklar
Sımsıkı tutar ellerini
Ürkek Korkak beni bırakma diyen
O kadar güçsüzdür ki
Minicik elleriyle tutup
Destek almak ister annesinden

Sonrasında ilk adımlar tedirgin korkak
Ama hep kendine güvenen
İlk sözcükler baba mama
Ve hayatı boyunca
Her fırsatta dilinden düşmeyen anne
Her ihtiyacı oldugunda
Yanında olacagını bildigi annesidir onun

Onun annesi hep annelerin en güzelidir
En şefkatlisi en cesuru en yüreklisi
Büyüyor
Yada o büyüdügünü zanneden kocaman bir kız
Veya delikanlı olmuştur
O Minicik elli cennet kokulu
Küçük bebek artık büyümüştür

Annede onunla birlikte büyür
Hayata artık evlatlarının gözü ile bakar
Annedir
Yavrusu ne kadar büyürse büyüsün
Onun gözünde hep miniciktir
Hiç büyümez yavrusu

Öyle günler olur ki yavrusuna çare olmaya çalışır
Canım yavrum yanındayım der.
Bırakmıycam seni der
Evladının derdi ile dertlenir
Hatta öyle ki
Evladının ayagı incinse
Annenin içi yüregi kanar

Ah sana gelen bana gelsin yavrum der
Sen hastalanma
Sen üzülme kuzum kıyamam sana der
Günleri geceleri evlatlarıdır

Annelik ah annelik
Dünya evlatlarının etrafında döner
Yüzünde azıcık hüzün görse
Dünyası yıkılır annenin
Uykusu kaçar geceleri gün olmaz
Günleri gece

Yüregi hep evlatları için atar
Bilir ki
Kendi canı evlatlarını aldıgı nefestedir
Onlar nefes aldıkça anne yaşar
Bütün annelerin evlatları bir tanedir
Canlarıdır ömrüdür Yaşama nedenidir
Seve seve ömrünü verebilecegi tek varlıktır evladı
İşte bunun adı anneliktir
Hülya Kanber.