Yüzünü toplayıp düşüncelerine
Kavuşmaya yeminler
Dizerken dillerin
Güneş ülkelerinin
Bahar seherlerinin
Ve ılık gülüşlerin mevsimi gibi
Dilinden döküldü kelimeler
Sevgi yüklüydü kelimeler
Öfkeden arındırılmış
Yunmuş yüzleri
Ve avuçları bakar göğe
Anaların gibi…
Kelimeler döküldü
Dudaklarından aşağı

Barışın adını anmaksızın
Savaştan kaçınmaksızın
Ve adlarına yaklaşmadan
Bu iki kelimenin
Sessizce savundun huzuru


Bayraklar diktin göklere
Binbir ulusun
Binbir renkli alametleri
Sen yağmur
Sen sofrada somun
Yarım kalmış bir dua
Mazlum dudaklarda

Akşam ezanı gibi dudaklara değip
Geçecek mi hasretin
Ne mümkün sensizlik
Nâ mümkün sensizlik
Asla mümkün sensizlik…

Avurtlarımız hurma
Kalplerimiz huzur
Dillerimiz dua dolu bu gün
Ve sen
Gitmemişken henüz gibi
Sen’li günleri anımsarken
Teravihlerde orta saflarda
Yanı başlarımızda sen..

Ve hep bir ayrılışa ayrılmasından
Korkarak yolların
Tozutmadan
Usulca,mutsuzluklar takarak
Ayak bileklerimize
Hüznün ellerinden tutunarak
Yüzlerimiz toprağa eğik
Keskin kokular(kin) ve
Keskin bakışlardan( haset) gizlenirken
Miğfersiz
Biz neredeyiz
Sen neredesin
Ve kimin nesiyiz
Bilemeyiz
Sensiz ve çaresiz….