Issızlığında ölümün
Ve de yalnız bir koyda
Hırçın vuruyorsa dalgalar
Boş, anlamsız bakışlar
Dehlizlerde sürüklenirken
Bocalayan,sızlayan bir ruh
Tıpkı bir mayın tarlası gibidir ellerin...

Uzatsam acı
Uzansam kahır
Çoraklaşmış bir gönül
Çatlamış sevdalar,
Çırpınır durur avuçlarımda
Bir yaranın kalp atışı.
Mor leylaklar açsa belki;
Güneş doğsa dağlarda,
Boş…
Mavi balık ağlarda,.
Sevda desen ummanlarda
Kök salmış ayrık otları
Yer kalmamış tarlalarda,
Saflığın sembolü papatyalara.


Boş ver gitsin
Arama ıssız sokaklarda
Şehrin kalabalık kaldırımları
Çiçek satan bir kadın,
Dilenen küçük çocuk,
Yaş damlayan gözlerde,
Belki gülen dudaklarda,
Sevdamın enginlerinde meçhul kaldım.


Çözülemeyen hayat muamması
Yürek deli bir arayış müptelası
Bozma gizemini sırrının
Efsunlu kalsın hülyalar
Sorma!
Kırık dökük hayatlarda
Bir deprem enkazı
Kırık bir sal olarak kalsın
Sorma bitsin...


Gelincikler açmayıversin
Dönmeyiversin göçmen kuşlar
Ne çıkar.
Kaç göz ağlar ardından
Kaç can sorar yollardan
Hayat karakış olarak kalsın
Sevdamın enginlerinde meçhul kaldım.

6.Mart 2009




Elmas Ertaş