Kadının ayak sesleri sessizliğin ortasında,
Bir ses,bir yankı oluyordu
Bir kadın çığlığı kadar yalın,
Ürkek bir çocuk kadar korku dolu...

Bir kadının ayak sesiydi bu,
Topukları içindeki kavgaların yansıması,
Yüzündeki anlam çaresizliğinin aynasıydı
Bir kadındı o...
En az küçük bir kız kadar yaralı bir kadın...

Topukları sağlam,
Şiddeti her yeri inletecek ölçüde,
Çığlık çığlığa!
Nereye gittiği bilinmiyor,
Var mı yok mu anlaşılmıyor
Şimdi geriye bir tek topuklu ayakkabılar kaldı
Seslerin dermanı,
Karanlığın ölçüsü yok!

Bir muamma bu,
Muammalar içinde bir yangın...
Gülüşler kadar masum,
Masumiyet kadar önemli,
Huzur dolu.

Etrafta yalnızca kimsesizliğin sesi kalmış,
Bomboş her yer...
Derinleşen intikam ateşlerinin özrü bu...
Karabasanlar dört bir yanda,
Köpeklerden biri havlıyor,
Cadde boş,
Süremiz yok!
En az acıyı taşıyabilecek bir kadın kadar,
Bir kadının sessizliği bu...

Dilara AKSOY