2
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1071
Okunma
içimi dölleyen sancı
ki döven
sessiz
ve kimsesiz
gitmelerde kambur
hangi yalanı
vurdu sırtına sevda
ayak ucuna dökülüp
güme giderken onur
uçurumlarda kanatlanan
can kuşu
içime çürüyen ömür
sıla kokan vatan
kanım
ki tek ona helal
kireç misali
tenimi kavuran hasret
örüp örüp
gömüldüğüm duvar
karanlıktaki mahzeni har
yüzüme döker yabancılığımı
yıldızları seyrek bir gökyüzü
ve küfreder gibi bakan gözler
bilirim anlayana yakışan
iç yırtan sessiz çığlık
zifiri dokuyan sır
Sude Nur Haylazca
5.0
100% (1)
Cevap Yaz