I.

Düş’tü,

Düştü kale’m
Şehrin gözleri önünde
Ki o her zaman düşmek üzereydi zaten
….

Yasaklı,
Hummalı bir serzenişti dudaklarda dualar
Gizlice döküldü kelimeler yüreklerden suretlere
Yalnız beklerken

Ağır bir gökyüzü vurdu yüzüme
Darmadağın şimdi, mor akşamlarda yüzüm
Ve mor akşamlarda hüzün bulaştı ellerime.
…..

Bekledim, sadece dönmen için değildi bekleyişim
Birazda kendim içindi, işte o diyebilmek için
…..

Düş’tü

Düştü yüreğim gözlerine
Çıkmamak üzere
(Belki de)

II.

Burçlarımı yıktılar
Tutunduğum her dal koparıldı yerinden
Yaktılar
Ve baktılar bir müddet ahvalime
Senle beraber
….

Hadi mim koy çektiklerime
Sonra hatırlat birer birer sevdiklerime
….

Gece geliyor korkma, karanlıktır nihayet
Sığın kollarıma
Tüm yalnızlığın bitsin
…..

Senin yalnızlığın biter ben de
Sonra benim yalnızlığım başlar
Sen de
…..

Düşün ve söyle
Böyle miydi kurduğun düşlerin
Yıkılmış kaleler içinde

Düşsün öyleyse yerlere
….

(Ki artık sende bir düş’sün.)
…..

Düş’tü

Nihayet düş’te düştü gecelerimden
Gerçeklerime

Ve
Bir düş’tün sen de

Düştün

Yüreğimden

Gölgelerime

Hüseyin AKOVALI