Gözlerimi fark eden ilk kız ,
Çılgın kalabalıktan uzakta mısın , yalnız ,
Ağlar mısın sessizce bensizliğine ,
Yoksa güler misin aşkın masum yüzüne ?

Ben yalnızım , ıssızım
Hiç olmadığım kadar
Belki de eski bir şarkıyım ,
Kayıp bir hazineyim insan ruhunda
Hissettirdiklerimse çok uzaktalar…

Yürürüm kalabalığın içinde
Çılgınlar gibi koşar insanlar ,
Ben yürürüm , koşmam ,
İçimdeki müziği dinlerim , susmam !..

Bazen kalabalığı hiç duymam ,
Sadece kendi iç müziğimdir çalan ,
Kalabalığın çılgınlığına aldırmam ,
İyilik ve güzelliktir kalbimden
Mavi gökyüzüne uzanan…

Şimdi hem senden ,
Hem de çılgın kalabalıktan
Uzakta sessizce , derinden
Yaşıyorum hayatı…

Hiç olmadığım kadar ıssız ,
Hiç olmadığım kadar yalnız ,
“İyi bir hayata sevgi ilham verir ,
Bilgi ise ,yol gösterir .” diyor Russell…

Ben ondan çok
Dostoyevski’yi dinliyorum ,
Onun şu cümlesinde kendimi
Ve hayatın anlamını buluyorum :
“İyi ve doğru şeyler
Yapan biri için ,
Yaşam çok güzeldir…”

Bu aralar her gün
İyi ve doğru
Bir şey daha yapıyorum :
Seni çok seviyorum !..