ne deli gömlekleri sınadı üstüne aklım,
ne kabuslar çıkarıldı düşlerime;
adrese teslim,
bir cinnet ikliminin tenhalarında unutuldum,
ne tebessümler katlettim aynalarda bilemezsin
sensiz gülümsüyor diye,
yutkundum…

beddualar filizlendi içimde sulusepken
gidişini taşıyan zamana,
yollara ve adımlara kinler depreşti gönlümde
ama dönüşün için onlardı tek umudum,
ısırdım var gücümle dönmesin diye
tutunarak visal hülyalarına,
yutkundum…

nice isyanlar kuşandım kem kaderime
kahır masalarında,
sustum yine de yazgımda sen varsın diye,
mehcurunum, mahrumunum, mumunum
tutuşturup gittin şehla bakışlarınla, umarsız,
titrek alevler misali
yutkundum…

bohçalayıp koydu da önüme unutmak denen serseri,
sitemi, dargınlığı
ısıttı mazi de kalmış soğuk yüzlü hatıraları
ve dizdi dilimin ucuna en hırçın kelimeleri bir mermi gibi
yine de bu kahır savruluşunda suskunluğa tutundum,
kanmak ve kanamak arasında ki heyelanda
sürüklenirken çaresiz
yutkundum…