Başı hoş, kalemi boş;
Avare geçerken
Düşün yolundaki
Yazın bahçesinden,
Önümden sallanarak bir sarhoş şiir geçti..

Hayyam mı, Neyzen mi
Kim bu derken;
Geçen önümden görkemle
Bir büyük şair: Eşref’ti..

Eşref, Kırkağaç’ta yaşadı
Misk kokulu
Lokum tadlı
Kavunlar arasında ömrü geçti..
Üzümün isterse şarabından;
İsterse rakısından içti..

Öyle şiirler söyledi ki,
Kimi ayık, kimi sarhoş,
Okumaya yürek ister
Yazmaya da öyle..

Bir parmak boyu kalemle yazardı
Sigara paketlerine şiirlerini.
Küçük ve yoksul bir dünyası,
Ama büyük bir kavgası vardı
Yüreği dersen eğer, dağlar kadardı..

Nerede bir haksızlık görse
’Edep yahu’ derdi tüm edepsizliğiyle
Ve saldırırdı üstüne haksızlıkların
Hiciv dörtlükleriyle..

Haksızlığını görüp de
Hicvetmedik kimse bırakmadı, kendisi dahil.
Fark etmezdi onun için
Yoldan geçen adammış,
Mebusmuş, nazırmış
Ki sadrazam, ki padişahmış..

En çok uzun burunlu olanıyla uğraştı padişahların
Ama, her zaman yanında oldu
Onuruyla, namusuyla yaşayan adamların..

Elim kalem, başım şiir, geçerken
Düşün yolundaki yazın bahçesinden,
Önümden devinerek bir gerçek şiir geçti..
Bu hayran olduğum insan, büyük şair Eşref’ti..

Sedat Akıncı..