Uzun yıllar geçse bile aradan
Mümkün değil, seni unutamam ben
Belki ölürüm bu gizli yaradan
Mümkün değil, seni unutamam ben


Kapalıydı aşka, açıldı gözüm
Seninle yoğruldu, inan ki özüm
Hâlâ hatırımda, verdiğim sözüm
Mümkün değil, seni unutamam ben


Başka yöne dönüp, adım atmadım
Uzanıp yabancı bir el tutmadım
Resmini öpmeden, bir gün yatmadım
Mümkün değil, seni unutamam ben


Fark etmez ne kadar uzakta dursan
Seven yüreğimi, özünden vursan
İster başkasıyla bir yuva kursan
Mümkün değil, seni unutamam ben.


Unutur sanarak, ayrı kalsan da
Unuttum diyerek, mektup salsan da
Dertli başım taştan taşa çalsan da
Mümkün değil, seni unutamam ben.


Gör bak işte; sensin benim tek derdim
Neyim var neyim yok, önüne serdim
Bir güle, bir sana çok değer verdim
Mümkün değil, seni unutamam ben.


Sen gelince kalmaz, bendeki tasa…
Ölesiye sevmek, aşktaki yasa
Akgül’üm yaşlansa, elinde asa
Mümkün değil, seni unutamam ben.

KEMAL AKGÜL(13.09.2009)