gece gezginidir gözleri artık
her adımında, uçuruma daha yakın yürürken
zaman sarkacında,
gündüzü sallanır darağacında

yine de,
sevinçlerini açar bu gidişe, göz bebekleri

cenneti sandığı, adamın gözleri
kör bakarken ona
görmez gözleri
adamıştır bir kez kendini, cennetin kokusuna

bir uyurgezer edasında;
yeminler bozup her defasında,
yeniden, yanlış kıbleye durup
kendi ellerinle kazar, her gününün mezarını!

bir başka âlemdir sanki dolaştığı yer
önceden yaşayamadığı, onun cennet sandığı

daha bir kararırken gözleri, her defasında
ağıtlı şarkılar, yol göstericidir artık zamana

bitmez bu oyun, durmadan kendi kendini yeniler!...
varılamayacak zamandan, geri sarar filmleri yeniden
bayramlık giysilerine sarılmış, çocuk gibi sarılırken gördüklerine
yakar ateşi değdiği yeri, o farkında olmaksızın

oysa,”mutlu aşk yoktur” öyle romanlardaki gibi !
ne cennet ne cehennemdir aşkların ayarı
yaşamadığı cenneti arayan kadın, öyle zanneder

gerçeğin tokadı yüzünde patladığında geçtir artık
ne gidebilir ileri ne de dönebilir geri

alev alır hayat birden!
cenneti ararken, düşmüştür cehennemin kuytusuna
ve ölümün buz bakışında durur artık


Hâdiye Kaptan


c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.