Çakıyordu gözleri, aklımı alıyordu!
Derinden daha derin, bakarken dalıyordu.
Hayal hayal her yerde; gözüme akar, gözler
Bir sarhoşluk var, serde; özümü yakar, özler.

Kaçtım, kurtulamadım; ben varmadan varıyor!
Peşimde adım adım, benliğimi sarıyor.

Işıl ışıl, kapkara; derin, huzur veriyor
Ruhumda bir çift yara, yüreğimse eriyor...
Hangi yıldırım koymuş; siyaha, bu ışığı?
Katlime sebep oymuş; öldüren, bu âşığı!

İçin için kanadım; derdim, derde karıyor!
Kırık kolum kanadım, hangi vefa sarıyor?

Aşk, peşimdeki ışık; o, önümdeki gölgem…
Gitmez, bana alışık; fetholmuş, her bir bölgem! ..
Bir de yol gösteriyor, benden önce gelmiş de
Sabır dersi veriyor, yüreğimi delmiş de.

Hasreti sulamadım, can evimi sarıyor!
Yalnız da kalamadım, gizli radar, tarıyor!

Gözlerinin büyüsü, içimden canı sökmüş!
Gönlümün her yerine ayrılık sisi çökmüş.
Silmiş, bütün ekleri; onsuz, içim üşüyor
Duygu çekirdekleri, şiire dönüşüyor.

Hülyaya dalamadım, düşüncemi karıyor
Beynimden alamadım, ihtirasla sarıyor!

İçimde ondan başka kim varsa, karalandı
Hayat boyu tek aşkla, tam bin can paralandı! ..
O/Nur; ışık vermiyor, ne güneş, ne ay, bana
Elim ona ermiyor, yazık bana, vay, bana! ..

Uzakta olamadım; can, bedeni yarıyor!
Taşa yazılsın, adım; aşk, toprağa karıyor! ..

Onur BİLGE