ara tatil bittiğinde
ilk karşılaşma…

o an..............................................................................................

neden susuyorsun?
neden susuyorum?
seninkini bilmem ama benimkisi
SANA SUSUZLUKTAN!
kar tanem,
kara gözlerin ne karlar yağdırdı içime
kara kara, lapa lapa...
üşüyorum!
ankara’nın ayazı meşhurdur da
böylesini görmedi ruhum
bakışın acıyarak,
bu bakış, çok acımasız
bakışım;
utanarak
seni üzdüm kusura bakma
gönlüne sormadım gelirken...

iç ses...........................................................................................

şimdi gitmenin vakti
deli gönül!
biliyorum öyle uzaklara gidemezsin
bu kadarı senin harcın değil
ama şimdi gitmenin vakti...

haykırış........................................................................................

kar tanem kaçıyorum,
nefesime yaklaşma ,
yaklaşma ki tükensin sevdam,
yıkılsın, ver yansın etmeden gönlüm
böyle yaparsan gidemem kİ...

üzmemenin yolu arkadaşlıktan geçer mi?
yokuş aşağı inme hazırlığı varken
bu bayır da nerden çıktı şimdi?

iç ses...........................................................................................

anlamsız bir köşe kapmaca
maduru kim ki?
ben mi onlar mı?

o anlar.........................................................................................

aynı sınıfta aynı koridorda
aynı oksijenle beslenmekten bile acizken gönlüm
gözüme sokar gibi gelin!
dellendirin emi?
yıkın kederimden ruhumu?
bozun!
bu sefer hem sözlerimi hem düşlerimi
kaybetmekteyim...

iç ses...........................................................................................

kendine gel!
onlar iki kişi sen ve ben oldu
sense üçüncü tekil kişilik...
biz olamadıysan onunla boşver
kendine gel!

haykırış........................................................................................

tamam gel demedin
ama git de demedin
bu ne çelişki kar tanem!
bilemedin mi yüreğim dayanmaz,
bilemedin mi ki paylaşamaz,
bilemedin mi ki yüreğin dokunulmaz...

o an.............................................................................................

adımlar!
okul çıkışı kar tanem ve gölgesi bozuk,
gidiyorlar adım adım...
metronun girişinde uzaklaşırım,
onlar gülüşmeler içinde ben ağlarım...
dokunamam sana ,
gülüm!
o sarılır sarmalar
ben yanarım!
ama ne hacet,
elimden ne gelir?
hava yine kara kara içimde,
ve bu sefer yine içime lapa lapa karlar yağıyor...

iç ses ..........................................................................................

yapma gitme demez biliyorsun,
ama git de diyemez
o sadece arkadaşını kaybeder...
sense hem yarini hem arkadaşını,
karar ver ne yapacağına!
sonra pişman olma ama...

Şimdi hangisinin vakti?
Gitmenin mi kalmanın mı göstergesi
Tüm ümitler bitti mi?

DEVAM EDECEK...2. BÖLÜMÜN SONU...