şarkılarda bir kız
üşürdü apansız

geceyi yırtan gözlerin
uzanıyor uzaklara
yaralı yerlerime sarılıyorsun
canın yanıyor
gülüşlerin düşüyor kaldırımlara



oysa
kendi gölgesinden utanıyor adam
sevincin yarılıyor kendini
ağzında büyüyor dilin
ay ışığından uzak kaldığın zamanlara
rastlıyordu gidişin




sadece dudaklarına konuk olabilmek için
bekledim kapında yıllarca
uykularımızın içine
bir fragman gibi girerdi kuşlar
bakışların ayaklanır bedenimi döverdi
böyle gecelerde saatlerce susabilirim koynunda




yeryüzü bir bataklık diyorsun
ayaklarını kaldırıyorsun
her yağmur yağışında
kaçıyorsun umutlara


namlular veda ediyor kurşuna
kim vurdu ya gidiyor aşklar
içindeki yalnızlığı çiziyorsun dudaklarıma
kopan bütün halatların
kopan bütün zincirlerin
yasını tutma
koy gitsin kendini bir şarkının ortasına

belli ki
tükenerek eksilecek ömründen zaman
cennette cehennemde
ateşten bir koca yalan
yenilgilerini kuşan da gel sevdiğim
ne sen
ne ben
ne zaman
aslolan insan


İsa İnan