Tükenişimi yazsın kalemler, ama mürekkep kullanılmasın,
Büsbütün ümitlerimi yitirmek istemiyorum.
Melekler adıma rabbe yakarsın.
Bu günahkâr dilimle niyaz istemiyorum.

İçimde bir çocuk var, duyuyorum sesini
Yaratılış kadar saf, masum ve temiz,
Ağlıyor derinden, gelmiyor sesi, sessiz.
İçimde bir çocuk var,
Bensiz, kimsesiz.

Hayır, hayır, estağfurullah,
Rabbi var onun,
O melekler misali,
Pak ve masum.
Bir ben var arada,
Benliği kapkara.
Bir ben var, bir ben...
Yükselen ruhumu,
Eteğinden tutup çeken.

Nedir malayani işlerle meşguliyetimiz.
Bu ömür bakimi sanmaktayız.
Ağyarı yar eyledik,
Yara namahrem olduk.
İçimizdeki çocuğu
Cennetimizden kovduk.


Ağlama ey çocuk, elbet sabah olacak.
Melekler ellerinle musafaha yapacak.
Kıyamet kopmadıkça sema kapısı açık
Kop nefis kökünden çıkabildiğince çık.








MUSAFAHA: Arapça, parmaklar bitişik, eller düz ve açık olarak iki kişinin tokalaşması demektir. Musafaha sünnettir. Bu, bir tür selamlaşmadır. ...