SABAH ÇOK ERKEN

Horoz öttü üürü
Tam almak üzereydim ki günü götürü
Birden şeytan üzerime çöküverdi
Gözkapaklarımın arasına zift döküverdi
Neden sonra annemin sesi: hey tembel
Geç oluyor kendine gel
Zira vakit çıktı çıkıyor
Bak güneş yavaş yavaş servileri yıkıyor
Hem baban şahit olmasın hala yattığına
Maazallah bu yaşta alır ayağının altına
İşte geldi camiden
Öksürüğünü duydum, yalan değil sahiden
Derken korkuyla mı, saygıyla mı bilmeden
Kalktım babam içeriye gelmeden
Gerçi ne fark eder korku ya da saygı
Allahın rızası değilse kaygı
O razı değil ise bulunamaz bahane
Onun rızası varsa gerisinden kime ne
Gerçekten iyi adamdır babam
Biz küçükken hababam
Nafakamızı temin etmenin yanında
Dinimizi de öğretmeye çalışırdı icabında
Ne var ki tatbikata sıra gelince
Evladının rahatına pek ince
Babamız dese de kaldır annemiz derdi kalsın
Çocuk daha küçüktür, varsın uykusunu alsın
Ateşimiz biraz artsa annemizin ödü kopardı
Diğer yandan ateşimizin artmasına çanak tutardı
Tabi ki niyetleri halisti yaparken tüm bunları
Bu konuda hiç kimse suçlayamaz onları
Birde başlarında meşguliyetleri çoktu
Öyle psikolojiye, pedagojiye ayıracak vakitleri yoktu
Emektar babamın ömrü gurbetlerde geçti
Senede bir görüşürdük yüzü mecburen güleçti
Ne disipline ne de eğitime yeterince vakti olmadı
Çünkü o kadar uzun süre hiç yanımızda kal(a)madı
Anneminse pişirip döşürmekten
Eli olmadı getirip götürmekten
İlleti de cabası, romatizma belası
Vardı başında ve soğuğun alası
Memlekette kör memleket, ne kitap vardı
Nede okuyan, ufuklar oldukça dardı
Yapılanlar kuru bir taklitten öteye gitmiyordu
Ama lüzumsuz yaygara hiç mi hiç bitmiyordu
Zaten bakardın insanlar camide dindar
Sokakta, tarlada, arkın başında olmuşlar kindar
Kulağında tam yer edecekken söyledikleri
Birden hepsini silip götürüyordu karşında eyledikleri
Demiyorlardı ki ne olacak bu çocukların yarını
Düşünüyordu hepsi o gün ki karını
Bu yüzdendir ki hedefsiz ve başıboş alıştırıldık
Küçükken eğmediler büyüyünce kırıldık
Oysa zemherinin ayazına tedbir alınmalı güzden
Şimdi bu ağırlık bu yılgınlık bu yüzden
Çocuğun geleceği daha bir ceninken düşünülmeli
Gelişiminin her safhasında önemle üzerine düşülmeli
Büyüdükten sonra işler artık çok zor oluyor
Ancak çok çok büyük çabalarla –belki- mecrasını buluyor
Çocuklar geleceğimizse onlara eğilelim
Ağaç yaş iken eğilir bunu böyle bilelim

İhsan POLAT 14.07.1997 İstanbul