ruhum Ege boylarında
hazan yeli değmiş bir yaprağın kavruk dilinde
sırtımda mevsimine ulaşmış üzüm küfesi
şıradan eller eflatun basma
gökkuşağı renginden asma



hazan eprimiş giysisini asıyor kuru dallara
yapraklarla rüzgarın narin sevişmeleri
toplanıyor çuvallara kuru gazeller
tandırın ateşinde sıcacık
bazlama kokusuna mis gibi



kızıl saçlı bir kadın asıyor kendini çınara
yüzünü yalayan rüzgar teninde
üryan gözlerinde sürgün yapraklar
dilinde kekeme ahlar ağaçla bütün
bakir dokunuşlarda sessiz



Aybüke
sen hangi esrik sevdanın kadını
ve hangi yiğidin kalp yangınısın
damarlı yaprakların kuru
memeden reçineler irin
beslediğin cerenler ölü


04.09.2009


sevda taze üzüm yaprağının acıya sarılması gibi çok seversin ama güzelliğe
olan hayranlığından mideye indiremezsin çünkü sarılan sürgün yapraklardır.