Garip kaldım, yaban ellerde birden,
Gönül çağlardı, hasret çektiğinden.

Gönül yâr sevdi, hasretlik çekerken
Bi haller oldu âşk_ımdan yanarken,

Nazar-gâh_ oldu aşkım neden ahh,
Ecel çok gördü, toprak aldı benden.

Yarım kalmıştı aşkım doymadım da,
Yatak yorgan, yatan etmişti birden.

Emir Allah_ın, dert çekmek kaderse,
Vakit gelsin de can alsın şu benden.

Garip kuşlar gibiydim şimdi yâr yok,
Canânım öldü gönlüm çok severken.

Ağıt yaktım, gönülden sevmişim’de,
Yakıp durdukça, ağlardım giderken.

Sabır ver Allahım, derdim büyüktür.
Meğer aşk öldürürmüş, sevdirirken.

Ömür yetmez’ ki ağlarken bu âşk_a,
Vakit gelsin de can çıksın bedenden.

Ya Rabbim işte can, al artık bu cânı,
Seven Yüksel, hüzünden ağlıyorken,

Aruz vezin şekli:
(mefâ’îlün, mefâ’îlün, fa’ûlün )

Ahmet Yüksel Şanlıer
31 Ağustos 2009-08-31
Antalya