kimi zaman dilin söyleyemediğini gözler anlatır.boşuna gözler kalbin aynasıdır dememişler ya.hele ki o gözlerde duymayı istemediğimiz ya da görmeyi istemediğimiz bir kara bulut gölgesini vurmuşsa bakışlarına ve bir sis gibi çöreklenmişse,,
ve hiç duymak bile istemediğimiz ya da ertelediğimiz bir sonu, bir acıyı siyah bir perde gererek anlatıyorsa....
dil konuşmasa da olur..
anlatır zaten o bakışlar...yaralar...öldürür bir kurşun gibi en derinden..
ve simsiyah bir boşluğa düşer gibi olur insan..ayyaş ruhlu kışlarda kadeh kaldırır hüzne çanak tutan karanlıkta sana, yüzüne karşı sırıtır alaylı bir gülümsemeyle...Acı/ma kendine der gibi..
güle dursun o....

sevgili arkadaşım,,
şiirini geç okumuş olduğum için kusuruma bakma...
her zaman ki deminde çok çok güzeldi..
kutlarım şiiri ve değerli dost'u...
saygım ve sevgimle,,