İçinde şizofren bir zehir
taşıyorken sen.
Yolum acıya çıktı bugün.
Yılan mı zehirli sen mi
anlamadım
Soktun can evimden
soluksuz kaldım


Bilirim
Toprağa hangi hayvan gömer başını
Aydınlığa düşmansın sanki
Nankörlük mü sarmış seni
Yoksa kör müsün?
Ben sevgide böyle bonkörken
Kusura bakma ama
bakar kör müsün?

Sapağa saplanıp kaldın sapığa
Saptın
Sapkın bir kalabalığa karıştın
Kuru sıkı ateş ettim sen düştün
İnan gerçek değil
sadece düştün.

Ne diyeceğimi bilmiyorum.
Kaypak mısın, sarsak mı?
Sarsam mı yüreğini, sarmasam mı?
Dokunsam şiirin ne günahı var
Yağmalanmış bir yürek taşıyorsun
Her ateş edildiğinde
kabından taşıyorsun.


Ey şair!
Bu yol şiire çıkmaz.
Umuda yol ver, sevgiye yer aç.
Şiirden kaçarak
bir şair yaşamaz.
İçindeki zehri attın artık
Yaralı ve saplantılı yaşamı bırak.

Şimdi rüzgarım dostluk esiyor.
Türkülerim sımsıcak.
Gölgemde daha nice
şairler ısınacak


Gece yeni ihanetlere gebe.
Ah ah ah kalbim!
Şair yüreğine
yakışı
yor mu
bu
bı
çak?
Ah!
a
h
yerinden fırlayacak.
Ah bu bı
çak
bu
bı
çak.

25.08.2009 saat:03.55

Ali Özen


--------------------------------------------------------------------------------
Bu şiirin hikayesi:

Sevgili dostlar,
‘’Su ‘’ şiirimden sonra kendi kendime,’’ Uzun bir dönem şiir yazmam,’’ diyordum.Dost bildiklerimin ihaneti yeniden kalemi elime almama neden oldu. Ne demiş Sait Faik Abasıyanık: ’’Yazmasam çıldıracaktım.’’.
Unutmayın,’’Üç kuruşluk bir insana 5 kuruşluk bir değer verirseniz, gelir o 2 kuruşa sizi satar.’’