Ne büyük çileymiş içimdeki
Dökünce kendini umman gibi gördüm
Ne bitmezmiş bu dert
Feleğin dövdüğü zemheriye döndüm.

Karacaoğlanım, esmez başımızda nev bahar
Elindeki kırık saza döndüm
Avutmaya yüreğimi düştüm güzellere
Körde kördüğüm çirkine döndüm.

Maraş’ın eser deli de poyrazı, bırakmaz
Dağda, damda tarhanayı
Yıllarca sabır taşı gibi dikildim durdum
Koynumdaki yâri karga gördüm.

Ne zaman alıp gitsem bu dertli başı
Cebimdedir atamadım hiçbir yere bu taşı
Gözünde sürme, yay gibi kaşı
Göğsümde sızlanan bıçak gibi gördüm.

Ördüm de yıllardır nenemden kalma nakışı
Bir bakışıdır, dağ gibi duran beni yıkışı
Baharda çektiğim ben bilirim kışı
Elinde çevirdiği yaya döndüm.

Ağladım bulduğum şehrin her kaldırımında
Ne ettiyse hepsi bu belalı yadımda
İlaç diye zehri bağrıma yaydım da
Yaprakları dökülmüş ağaca döndüm.

Maraş’ın ne sıcaktır yazı bilirim de akma yazı
Her üç kapıdan biri şair de çalamadı bu sazı
Gelen vurdu giden vurdu da bu dertli başı
Her derde boyun eğen kula döndüm.

M.S/2009
KAHRAMANMARAŞ