Sonbaharın kasvetli bulutlarında yol alan

Kanat vuruşlarında gözlerim bir ürkek güvercinin

Yakalıyorum günün uçuşan sarı yapraklarından

Ölümü hissediyor hafif sıcaklığı ellerimin

Mevsimlerden matemi yaşıyor sanki zaman

Ruhum daralıyor kan ağlıyor gözleri yüreğimin

Pelesenk olmuş bir hüzün şarkısı dudaklarımdan

Yağmur gibi dökülüyor seni seven yorgun münzevinin

Geçiyorum ömrümün çorak topraklarından

Bereketli bir kader değil niyeyse benimkisi

Her mevsim sonbaharı bıktım yaşamaktan

Tarıyor yine saçlarımı poyrazın hırçın esintisi

Bu mevsim yine ayrılık kokuyor uzaklardan

Hazan vurmuş bahçemin solmayan güllerini

Duruluyor yüreğim gökyüzünün kızıllığından

Mağrur bakışlı bir kedinin titrerken tüyleri

Hülyalarımda sığ bir hayatta olsa yaşadığım

Matem dolu sonbaharın siyah ve beyaz hislerini

Birkaç damla gözyaşı geride bıraktığım

Bulamıyorum sevdanın görünmeyen ayak izlerini