Bir düş görmüş de düşünde çingene.
Ne kahine sormuş ne müneccime.
Gölgeler düşmüş bakır tenine.
Artmış özlemi çay denen tılsımlı sevdiğine.
Çayla güneşe türkü bestelemiş çingene.

Kavuşmak için sevdiğine,
Ne Çine gitmiş Ne Ma çine.
Doldurmuş suyu semaverine,
Eşlik etmiş semaver türküsüne.
Mutluluğu, bir bardak çayla destelemiş.çingene.

Dünyayı satmış o gamsız, bir pula.
Gönlü olmuş aklı değil pusula.
Nasıl olsa binecek o da sala.
Konu oldu çayla süslü masala.
Elemi gözerde elemiş çingene.

Her gördüğü düşü hayra yormayı bilmiş.
Bu cihanda hem sevmiş hem sevilmiş.
Varlığı yokluğun içinde bulmuş.
Çayı çaya katık etmiş çingene.

Sefa cefa ona hep anlamsızmış.
Kalenderlik yüreğine pek sızmış.
Yalnızca vefaya iyi sarılmış.
Sadece çaya bel bağlamış çingene.

Çay da ona hiç ihanet etmemiş.
Uyup devrana renkten renge girmemiş.
Alıp başını yad ellere gitmemiş.
Hep ten renginde can rengindeymiş.
Bu vefası karşılıksız kalmamış,
Çay namıyla maruf vefalı sevdiğini;
Ruhunda damıtmış içmiş çingene.

Ne rengine üzülmüş ne yokluğuna,
Katlanmış dünyaya boğaz tokluğuna.
Bakmamış dünyalığının azlığına çokluğuna.
Razı olmuş çay suyuna çingene.

Derlemiş sevgiyi hoş sohbetiyle.
İnsan imiş kemiğiyle etiyle.
Uzak durmuş zalim ile kötüyle.
Yaratandan gelen saf suretiyle.
Has çayına çeşni katmış çingene.
Çay denilen sıcak kanlı dilberi,
Ruhunda damıtmış içmiş çingene.
Ankara,19.08.2009 İ.K

Halk dilinde "tabut"