0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1066
Okunma
Gün olur, söner gözümün feri
Kesilir nefesim ve iki yana düşer kollarım.
Senin yerine bir avuç kara toprak sarar beni.
Her neviden sürüngen mahlûkat kemirir hastalıklı bedenimi.
Belki, bir iki kişi gözyaşı döker ardımdan.
Gün olur, çiçek olur açarım,
Seyre dalarım geride bıraktığım âlemi.
Belki, küçük bir çingene kızı alır, sepetine koyar beni.
Belki satar, gözleri dalgın âşık birine.
Belki, sana verir beni, öper koklarsın yine.
Belki, saçına takar ya da kurutursun bir defter arasında.
Bırakmam, bir yolunu bulur mutlaka gelirim sana...
Erdal Fikret AKSAN
27 haziran 2007–00:30
