Kalmadı ki muğlâk, aleni her şey,
Malumu ilana, gerek mi varmış?
Anında haberdar; kör, sağır birey;
Malumu ilana, gerek mi varmış?

Asla olmaz deyip kesip attım mı?
Öfkeyle gürleyip, esip çattım mı?
Son sözümü deyip, gidip yattım mı?
Malumu ilana, gerek mi varmış?

Bir özür diledim, daha yok dersin,
Tek taraflı sevdam; sen zıt gidersin,
Kendine gel düşün, böyle n’idersin?
Malumu ilana, gerek mi varmış?

Haydi git ardından, suyu dökeyim!
Olmayan aşkımı, kökten sökeyim!
Demişsin lafını, nerye bükeyim?
Malumu ilana, gerek mi varmış?

Hiç altta kalmazsın; zekisin, usta,
Ne diyeyim sana, malum hususta,
Bilmeyen biliyor, konuşma sus da!
Malumu ilana, gerek mi varmış?

Uğurlu mu koyup gitmek yâd ele?
Irak olan sensin, aşkı tat hele!
Kazandıklarımız, gitmesin yele!
Malumu ilana, gerek mi varmış?

Elimi sallasam, ellisi havan!
Yerden kesilmişsin, başında tavan,
Gıdalar lezzetsiz, yediğin yavan;
Malumu ilana, gerek mi varmış?

İnadı bırak gel, atıver adım!
Gülsün artık yüzün, canlansın yâdım!
Senin de benim de, gelsin hep tadım!
Malumu ilana, gerek mi varmış?

05.07.2002
M. Fatih KAHRAMAN