Büyük dalgalar kıyıya vurduğunda
Köpürerek üstüne damlalar sıçrasa da
Tek bir düşüncesi vardı
Sevdiğini sandığı adam neredeydi?

Hem yalnız hem de korkak
Acılar içinde kıvranarak
Elinde çalmayan telefona sıkıca sarılarak
Önemsenmediği adamdan haber bekliyordu.

Ne sağına ne soluna
Ne de yanındaki arkadaşına
Bakmıyordu kimseye
Aklı sadece ona acı verendeydi

Arkadaşı “bak” dedi
“İleride bir genç, ayakları dizlerinden kesilmiş
Elleri üzerinde yürüdü
Sonrada dalgalarla yüzdü
Yüzündeki gülümsemeyi görüyor musun?”

Arkadaşına “ben bakamam öyle insanlara
Üzülürüm sonra” dedi
Ve kafasını çevirdi
Umudu görmedi

O sırada dev dalgalar üzerinde bir turna
Dalga ya da köpükler olmuyor umurunda
Tek başına olsa da kendini bırakmış suya
Korkmuyor salına salına

Yine arkadaşı tam, “bak bir turna” diyecekti
Bu sefer vazgeçti
Hem dalgalara hem de hayata teslim olmuş olanlara bakarak
Yaşadıkları için şükretti

Anladı ki bazen bakan gözler görmez
Mutluluğu birilerinde arayanlar başka sözler duymaz
Onlar umutsuzca beklerken birilerini
Hayatı kaçırdıklarını fark etmez

Oysa güç de mutluluk da insanın içinden gelmeli
Ayaklar olmasa da elleri kullanmalı
Yüzündeki gülümseme ile her şeye rağmen
O genç gibi hayata meydan okumalı

Bazen bir turna gibi tek başına olsan da
Dalgalar, köpükler gelip çarpsa da
Yinede ayağa kalkıp, OLAN’a teslim olmalı
Her seferinde hayata yeniden başlamalı!