Sevdim...
Pervasızca kanatlanan kelebekler misali
Kısacık ömrümle bazen dolu dolu bazen de boş yaşadım
Sığdırmak isterken yaşamın bütün güzelliklerini
Her nefesime bir anlam vermeye çalıştım
Her sözcüğe bir tebessüm...

Özledim...
Sevgilinin yürek yakan nazlı bakışlarını
Kimsesiz ve tenha sokaklarda
Yağmur altındaki el tutuşlarını
Her seslendiğimde arkasını dönüp
Beni benden alan çocukça tebessümlerini
Her dokunuşunda cehennem ateşine dönen
Gözlerine sürgünlenmiş yüreğim
Her nefes alışında mevsimim değişirdi
Bozkır ayazında sararan tenim
Onunla bahar olup açardı bahçemdeki çiçeklerim

Anıyorum...
İlk buluşma,sevgililer ve ayrılık gününü
Yılın belirli günlerindeki tatilller gibi
Her şeyi bırakıp bir kenara
O günlere ayırıyorum bütün acılarımı
Mutluluklarımı yetim acılarıma bırakıyorum
Kabullendiğim yenilgilerim geliyor aklıma
Susturamadığım haykırışlarım,kan kustuğum geçmişim
Sadece her şeye çizgi çekmekle kalıyor takatim
Bir gün geç de olsa anladım
Hayatın üzerine çektiğim çizgilerin yerine
Üç nokta bırakmam gerektiğini