Ne goncam gelişiyor, ne gülümüz açıyor.
Her tarafımız yarım, hüznümüz kan ağlıyor.


Gülmüyor hiç yüzümüz, hasret dolu kalbimiz,
Hasret dorukta gezer, devasızdır derdimiz.


Yüreğim kor ateşte, çaresi yok bilirim.
Zifiri zulmet hayat, acılar içindeyim.


Gedayım ben kapında, merhametin beklerim.
Vuslat varsa sonunda, hasretimi çekerim.


Hasret temaşa eder, uhuvvetli bakarız.
Bizler latif kullarız, melunlardan kaçarız.


Benliğimiz bellidir, ahde vefa ederiz.
Bizler munis insanız, istenmezsek gideriz.


Beni hor görme çünkü, zaten ben çok nadanım.
Aşinayla bakarsan, ruhum uçar şadanım.


Lütfunu esirgeme, al beni şümûlüne.
Ebrarın kesme benden, daldır beni nimete.


Mersiyeler yaktım ben, duymadın mı sesimi.?
Arşın hangi katından, seyrediyorsun beni.


Yolumuz meşakkâtli, ağırdır semeresi.
Gönlüme çökmüş keder, gitmez yürek beresi.


Emine Erdem . Hazan gülü
Bursa.

 (KELİMELER ) 
( Zulmet: Karanlık. (Gedayım: Dilenci. ( Vuslat: Kavuşma.
(Temaşa: İzlemek. göz aşınalığı. ( Uhuvvet’li:” kardeşlik.
( Melun: Lanetlenmiş. (Munis: Cana yakın sevimli.
(Nadan: Bilgisiz. cahil. ( Aşina: Tanıdık… (Şadan: Şevinçl neşeli.
( lütfun:İyilik eden. (Şümulüne: (Kapsama alanı..
(Ebrarın: Tanrının makbul kulları..
(Mersiyele: Ağıt yakmak. (Meşakkatli: Güçlük….(semeresi: Yükü

,,,,,,,,,,,,

Şiirime sesi ile hayat veren Muzaffer, beyefendiye
yürekten teşekkürü bir borç bilirim.
Sesine yüreğine sağlık...