Yıllar yıllarımı, gurbette çaldı
Buram, buram tüten, kokusu vardı
Yirmi iki yıldır, uzakta kaldı
Vatan, bayrak, toprak, yürekte yardı


Masmavi gökyüzü, arada bağdı
Ülkemde kalanlar, arkamda dağdı
Anne, baba, kardeş, sılada sağdı
Yıllar onları da, elimden aldı

Gözyaşım sel oldu, aktı yıllarca
Aradım ruhumu, ruhsuz dünyada
Hayallerim öldü, hem de hunharca
Terkettim rüyamı, ıssız adada


Tutuklu kalmışım, yeni kıtada
Hasret dilek taşı, gözler semada
Diller niyaz eder, eller havada
Bir gün özlem biter, erer murada

Beni benden çaldılar,beni benden aldılar Gurbet akşamları…Ciğerlerimi dolduran tertemiz memleket havası,aldığımız her nefes hasret kokusu,sevgi ve aşk abidesi memleketimin her köşesi ....

Hele o bayrağım uğrunda seve seve can verdiğimiz beyazla kırmızının buluştuğu genç kızlarımızın gelinliği gökyüzünde gururla dalgalanırken dosta güven düşmana korku salan süzülüşü...bir de yürekleri yakan toprağımızın mis gibi kokusu tarlada,bağda,bahçede o nasırlı eller baş tacı öpülesi eller,dedelerimizin,ninelerimizin sabahın erken saatlerinde bağa,bahçeye gitmek için hazırlık yaptığı ondan önce ahıl da koyunları,kuzuları buluşturan tatlı telaş,kuzular annelerini emmek bir an önce bir damla sütü midelerine indirmek için pür telaş koşuşturmaları yokmu...Aaahhhh yürek yakan Anadolum,Vatanım,bayrağım canım memleketim...

Aile başta baba olmak üzere Anne,kardeşler hatta dede ve nine de varsa değmeyin anadolumun yüreği güzel buram buram TÜRKİYE kokan insanına...Uzaklarda hasretle yanmak,o eski mazideki kalan hatıraları hatırlamak sevdiklerimizin yanında olmayışını düşünmek yakıyor yürekleri,acıtıyor içimizi ...Başımızı kaldırıp gökyüzüne bakarak işte benimle memleketim arasında bu gökyüzü aracı oralardan haber veriyor.Ama benim memleketimde mavilik daha başka hasret daha başkadır diyor içinizdeki ses…Bu mutluluk tablosu ne yazık ki "her nefis ölümü tadacaktır" ilkesi gereği inandığımız gerçekle karşılaşınca bir gün sevdiklerimizde yanımızdan ayrılınca işte o zaman hasret bambaşka bir boyuta ulaşıyor.Gurbet ve memleket havası delip geçiyor yüreğimizi...

Bazen yalnızlık çöker içimize kendimizi o kadar yalnız hissederiz ki DÜNYA'ya sığmayız bir an...Oysa ne hayallerdi belki hissettiklerimiz hani Annem kızım evladım yavrum diye bağrına basacak,babam belki de gizliden çaktırmadan ağlayacaktı.Kardeşlerim belki vefasız da olsa işin içine hasret girdimi bir an her şey unutuluyor.Suçunu bağışla sarıl boynuma,eller kadir kıymet bilmiyor annem evet bu şarkı sözünde de olduğu gibi "hiç kimse senin kadar sevmiyor Anne" bu güzel şarkıyı dinleyerek bu satırları yazıyorum.belki yazılımda imla kurallarını ihlal etmiş olsam da içimden geldiği gibi biraz da ıslak gözlerle yazıyorum.Hasreti yaşayarak hissetmek istedim.Her ne kadar terk etsek de hayallerimizi bir gün ıssız adaya biri gelir belki hasretinize
kavuşursunuz...

Hasretiniz dilekleriniz gönül gözünüz semadan ulaşır vatan'a bir gün erer murada yanan hasret dolu yürek kavuşur sevdiklerine...Belkız Hanım bu duyguları yazarken Türkiye de sabah saatlerindeyken siz de öğleden sonra kıtalar arasında 7 saat farkla yaşıyoruz.Allah gönlüne göre versin güzel insan...Sydneye çocuklara ve eşinize selamlarımı iletiyorum.Valla beni de yaktı geçti hissederek yazdım duygularımı...selam ve saygılarımla. Kelami Akdemir /YOZGAT-Sarıkaya