21
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1358
Okunma
Eli yüzü kirli çarşafları bırakıp gittiğinden beri
İstanbul’u kucaklayarak uyuyorum.
Binlerce kelime varken dilimde
Ben hep defterlerimde aynı susuşu işaretliyorum...
Yıkmaz beni dünyanın ‘sen’ kederi
Yıllardır aynı yerde,
Her gidenden kendimi arındırarak kalıyorum...
Bir Rönesans kaçkını ruhum
Bilmiyorum,
Hangi sanatçının elinden resim oldum...
Gözlerin tarihte yeni sayfalar açarken,
Kaosları bastırarak erteliyor yarınlar
Söyle adam,
Bu kendinden bir haber olan şehirde
Yalnızlığın alternatifleri mi var?
Bil ki,
Ayaklarını sürte sürte ayrılırken kederler
En çok kalbi eskitirler...
Dip not: Kan izleri var dizelerde.. Geçip giden aşk ararsa şayet yitirdiği beni, izimi ecelden önce bulabilsin diye...
Elif SEZGİN