Demek gidiyorsun son sözlerinde söylediğin gibi
Ardında bıraktığın hayal kırıklıklarına basarak
Mavi uçurtmalarımı yırtıp indiriyorsun gökyüzünden
Bir mevsimi bitirirken kendince
Bende yeni bir mevsim getiriyorsun hazan adında

Her şeyim seninle başlamıştı oysa
Sana dair düşlerim vardı ’elif’ tadında
İkinci kalite hamurdan yapılmış kağıtlarda
Şiirler yazmıştım gül kokulu tenine dair
Neleri yazmamaıştım ki o gri tenli sayfalarda
Gözlerini,yanaklarını,saçlarını vesair
Karanfiller kurutmuştum gül mevsiminde
Sana dair şiirlerin arasında saklamıştım
Ki sayfalar kıskanıp durmasın,seni
Senin teninin kokusunu sindim yapraklara
Kış mevsimini sökmüştüm takvim yapraklarından
Yanıbaşımda duran çıngırtılı çalar saati
Sana kurmuştum her şafak vaktinde
Hayallerimize ayarlamıştım titrek mum alevinde

Demek gidiyorsun düşlerimize ramak kala
Sabır taşın kırıldı galiba,sabredemedin
Güneşin doğuşunu elele izlemek istemedin demek
Goncanın açılmasını istemedin gül niyetine
Yapraklarını kuruttuğum karanfilleri
Alıp da savurdun bitimsiz,asi bir rüzgara
Kül eyledin düş ülkemi yakıp yıktın pervasızca
Umutlarımı alıp masmavi bir denizin
En dibindeki yoksul yosunlara emanet ettin

Demek gidiyorsun şimdi...
Sana sadece susarak bakacağımı biliyorsun
İşte ardında öylece bıraktığın ben;
Susarak ölüyorum