Nağmelerin isyanı oyar içimi
Seni düşünürüm, beni düşünürüm
Yönler yokluğunu yazar bıkmadan usanmadan
Gelmeyişin eser acı acı
Üşürüm.

Yırtarım her defasında geceyi
Kan çanağı gözleri karşılar şafağın
Bir filiz ararım
Umutsuzluğu rastlar insafsızca
Hükümsüz bir dudağın.

Silik bir resimdir gözkapaklarıma çizdiğim
En katı sisler arasında gezinirim
Yas tutar saatler
Saniyelerin sesleri balyozdur
Ben her defasında ezilirim.

Gün yorgundur beklemekten
Gelmeyişine kızgın, kovar güneşi
Görünmezlik siyah tüllerini kat kat örter
Çöküp içimde bir köşeye ruhumda kelepçe
Dinlerim “ Yok! ” diyen o sesi.

Saymadım bu kaçıncı hüzün ömrümde
Namlusuz kurşunlarla kaçıncı vuruluşum
Kaçıncı damla avuçlarımda ağlayan
Sensiz aynalarda bilemezsin
Bu kaçıncı başı dik duruşum.

Kokunu sevmeyen, çirkinliğince huysuz
Binlerce örümcek olur yokluğun yatağıma üşüşen.
Düşüncelerimde, hayallerimde, rüyalarımda binlerce ısırık
Katlandıkça günlerimin iki yarısında
Ruhumdan bedenime yokluğun olur bir ince sızıyla düşen.

Kızgın hançerler saplanır ciğerlerime
Gelmeyişin nedendir anlayamam
Varsın bütün parçaları ıstırap boyansın ömrümün
Başka renge yalvarmadım
Yalvaramam.

Karar senin, ben beklerim
Gelirse gelsin sensiz son nefes
Ey kahır dolu rüzgâr
Korkum yok kükremelerinden
İster fırtına ol ister kasırga var nasıl bilirsen öyle es.

Turgut Uzdu

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.