Gil-gil darısını kuşlar çok sever
Nerede ekili bir tarlası varsa,
Onun etrafındaki ağaçlara konar
Kocaman taşlardan koruganlarına tünerler.

Yaban güvercinleri sarı asmalar,
Boran mavilisi, gri derviş kuşları
Ve tepeli saksağanlarla daha birçokları,
Birazcık darı yemek için bekleşirlerdi.

Bekleşirlerdi, çünkü darılara ulaşamazlardı.
Darı tarlasına kurulmuş onlarca korkuluklardan
Çekinirler, yutkunurlar acı - acı, öterlerdi.
Darılar önlerinde, salınan sepetler gibi,
Arzı endam ederken, onlar da hep bakardı.

Sanki korkuluklar yetmezmiş gibi
Bana da “ Git kuşları kovala” derlerdi.
Giderdim ama içimde de türlü eziklik,
O yaşımda gözlerimde öfke, içimde bezginlik,
Hep düşünürdüm minicik aklımla,
“Kuşlar da darı yemeli bitsin bu bekleyiş” derdim

Yirmi dönümlük tarlada kocaman beş korkuluk.
Hem benim, he de kuşların baş belasıydı.
Gil – gil dersen darıların en endamlısı,
Bütün kuşların da sevdiği Can paresi

Daha fazla dayanamadım açlığına kuşların
Bütün korkulukları bir anda yaktım.
Biraz ürktü kuşlar ama, sevindiler de ,
"Şimdi düşün yiyeceğin sopayı" diyerek
Korkulardan da dona kaldım.

Darılara dalan kuşların sevinci,
Yediğim bin sopaya bedeldi
Unuttum bütün acılarını sopaların
O gün başladı benim hak - hukuk savaşım.

Bilirim, darıyı da, kuşları da Yaratını,
Sanki gaipten bir sesin, geldiğini
Duydum ve “ Yak bu koklukları “ dediğini,
Hak – hukuk tesliminde, bilirim
Her mücrimin de adalet beklediğini.
Bense düşünmem verilecek cezaların bedelini..

Korkuluklar var ya, korkuluklar, başımızın belası
Canlı cansız korkuluklar…
Hep haram yolu gösterir helalı engellerler.
Böylece kendilerine benzetir,
İradesi zayıf korkak insanların
Sayılarını çoğaltırlar yanan korkuluklar misali.

Hepimizin görevidir korkuları. korkulukları yok etmek
Bütün mücrimleri darı - kuş misali nimetlemek
Yalnız karın doyurmak değildir açlıklar…
Marifet kafaların bilgi açlığını gidermek

“ Kemal Polat / Maltepe – İst. “