Gecenin en koyu karanlığında
buz gibi bir hava...
Herşey darmadağınık, herşey paramparça
Öbek öbek yığınlar önünde,

Elinin dokunduğu demir zincirleri hissetti.
Herşey üzerine üzerine geliyordu
Keskin bir kılıç gibi...

Ürpererek etraftaki yığınlar içinde dolaştı
Bu daha önce görmediği birşeydi.
Her parçayı kaldırdığında altından
elleri, ayakları kopmuş cesetler çıktı
Korkarak çığlık attı.

Birden uzaktan gelen bir çıtırtıyla irkildi
Küçük bir kız ona bakıyordu
Soğuktan donmak üzere, yalnız ve herşeyin ortasında
Ürkek ve korkmuş küçük bir kız...

Geçmişten gelen bu küçük ağlamakta
Güneş görmemiş kötü bir ruh gezinir etrafında
Karabasanlar peşini bırakmamakta...

O an karar vermeliydi,
Ya o küçüğü soğukta ölüme bırakacaktı
Ya da onu getiren kadere bakarak yaşamasına yardım edecekti!

Yavaşça yaklaştı
Küçük kıza sarıldı
Güneş doğmak üzereydi...

3.8.09