Sen, evet sen,
Hep yağmurla gelen!
Yağmur damlaları süzülürken
Yanaklarında ağır ağır
O damlalara özendim desem
Biraz da ben gezdirsem
Ellerimi ve dudaklarımı
O ıslak yanaklarında...
Bir buse de ben kondursam
Bir damla aşk eklesem
O gül dudaklarına.
Bakma öyle etrafına!
Sensin, evet sen!
Sensin bu sözlerimin muhatabı,
Eksik kalmış cümlelerimin
Gizli öznesisin sen.
Sensin, evet sen,
Hep yağmurla gelen!

Ağlaşan şu sulu göz bulutlara
Bir de yüreğimdeki
Hüzünlerime inat
Sen hep gülsen...
Gülümsemenle avunsam
O gülen deniz gözlerine dalıp
Kamp kursam gözbebeklerinde
Ne zaman kaybetsem kendimi
Hep gözbebeklerinde bulsam...

Sen, evet sen,
Hep yağmurla gelen!
Ama her seferinde tutamayıp
Elimden kayıp giden...
Bak! Yine yağmur yağıyor!
Yine bir sürpriz yapsan da
Çıkagelsen yanıma, bir anda
Sen, evet sen,
Hep yağmurla gelen!
Yine...
Yine yağmurla gelsen
Son kez yağmurla gelsen,
Ama, ama hiç gitmesen...

-

Fon: Ömer Faruk Tekbilek - Belalım