Sivas ilinde, 18 Mart Çanakkale şehitlerini anma günü münasebetiyle Resim sergisi Organizasyonu içinde bulundum, yüzün üzerinde resim getirmiştik, açtığımız serginin önüne 3 adet defter koymuştuk, resim sergisini gezen insanlar düşüncelerini yazsınlar diye.
Bu portreden iki şey aklımdadır hep unutamadığım.
Birincisi bir resim, Türk parlementerlerle Japon parlementer birlikte çektirmişler Japonda Hiroşima kendinde.
Türk Parlementerler sorar Japon parlementerlere " Siz ikinci dünya savaşında yerle bir oldunuz, şu an süper devletlere kafa tutabilecek bir konumdasınız " der. Japon parlementer der ki biz her ilkokul öğrencisini devlet katkısı ile alır atom bombası atılan yere götürür anlatırız hikayesini, size Amerikalılar böyle yaptı, siz okyop bu yapılanın üstesinden geleceksiniz diye, tarihlerini unutturmayız der.
Türk parlementer der ki ne şanslısınız.
Japon parlementer buna karşı çıkar ve ekler " Sizin elinizde Çanakkale gibi tarih sayfasını yeniden yazan bir yer var der. " Evet Japon bilir de Çanakkale' yi biz bilemeyiz, her yıl binlerce Anzaklar ziyaret ederde Çanakkaleyi, biz iki adımlık yere bir günümüze sığdıramayız, bu da yazığımız ve kaybımız olsun.

İkinci unutamadığım şey de ismini şu an hatırlamıyorum iki isimli İlkokul 3. sınıf öğrencisinin resim sergisi önündeki anı defterine yazdığı not " Eğer sizler olmasaydınız, annem ve babam olmayacaktı, onlar olmasaydı ben olmayacaktım, iyiki varsınız, ben de olsam sizin gibi savaşırdım "

İşte milletimizin en küçük ferdinin düşüncesi.
En büyük ferdinin düşüncesi ise Çanakkale' yi unutmak...

Muhteşem içerikli ve duyarlı şiirinizi, şehitlerimizi tekrar yad ettirdiğiniz için kutluyor, saygılar sunuyorum.