Ardına bakmadan koştu yıllar
Nefes nefese….
Ne dur diyecek cesaret vardı dilimizde
Ne sallanacak beyaz mendiller kaldı
Katran karası gözyaşlarımızla kirlettiğimiz…
Kaldıysa
Siyah-beyaz resimler
Birkaç tatlı anı
Elimizde…

Oysa kimleri mutlu etmedik ki doğduğumuzda
Kimler sevinçten ağlamadı…
Kimler okşamadı yanağımızı
Meltemler hoyrat poyrazlara
Bırakmadan önce yerini….

Büyüdük…
Tebessümler küçüldü yüzümüzde…
Yanaklarda gezindi gözyaşlarımız
Kimi gün kederden
Kimi gün mutluluktan
Bir tutam da olsa….

Bütün şarkılar yarım kaldı
Bitiremedik bir türlü…
Kimi gün erken geldiğimize yandık
Dünyaya
Kimi gün aç kaldığımıza
Her seferinde
Bir sigaranın dumanına gömerken
Eyvahlarımızı…

Sonra……
Anlamadıklarına kızdık
Tutarsız dalgalarda….
Aç bir martının çığlıklarıyla uyandı
Gözlerimiz sabahlara…
Bir lokma sevgiye aç uyandık
Aldatıldık….

Zor geldi ayrılıklar
Yeniden buluşmanın hayalini
Silip attık gözlerimizden
Hep son defa diyerek avuttuk kendimizi
Uzanırken ellerimiz
Ama korkak ama titrek…
Sıcaklığını duyduk biten özlemlerin ardından
Sahte olmayan sevgilerin…

Bitmeyecek sandığımız nice rüyalar
Gezindi
Yüreğimizde….

Dalından kopan yapraklar misali
Savrulduk….

Git gide küçüldü o koca koca dağlar
Yollar bir karış oldu
Unuttuk
İki satır yazmak zor geldi
Ne kalem çekti kahırlarımızı
Ne kağıtlar….

Gözlerde başlayan
Son bulmadı gözlerde…

Ali ALTINLI – 27/07/2009
Saat: 23:53