Gözlerim buğulu bakıyorum gidişine kinle değil
Hani dönecektin sevdiğim
Sen bakarken gözlerime bahar rengiyle
Yanaklarımda güller açacaktı pembesinden
Döneceğim demiştin oysa giderken
Doğruların yalanlara mı karıştı
Zincir mi vurdun yüreğine dönmedin?

Gittin
Kaderimin keder sızılarını yokluğunun adressizliğine var edip
Şimdi yok denecek kadar hayalsin.

Varlığına armağan edilen özlemler çoğaldı
Bana anıları bırakıp gittin ya
Güneş doğmuyor nicedir buralara
Bir adın var dilimde bir de memleket rengi gözlerin.

Bana üşenmeye durur gelişlerin
Özge yüreklere koşar ayakla gidişlerin
Aklımın kanına vurur şah denen damarımdan
Mat edersin beni
Düşlerimi yalanlarınla süslersin
Gecenin en günahkar yanına.

Gözlerime saklı yokluğun içime kaçtı yine
Susturuldum
Söylemediklerinden gelen ketumiyetinde
Şimdi en konuştuğum yerden sus beni
Sez sezebilirsen sana düşlerimi.

Benim alfabemde adını oluşturan harflerden başka harf yok
Sen olanları da yok ediyorsun
İsmine yürüyorsa ağzım takılma dilime!

Hangi yanından yaklaştım sana da
beni kimsesiz bıraktın
Sen gittiğinden bu ya susmaktayım
Dilimde sen lekeli sözleri söyletme bana
Şimdi gel bana gittiğin kadar
Sana demiş timleri kes susmaların dili ile
Ben de özledim seni söyleme yalanların diliyle
Kapat sana açılan kapılarımı
Ketumiyetin koynunda oku sana yazdıklarımı
Ve yok et seni nasıl sevdiğimi kafa hücrelerinden
İste beni yüce yaratandan isteyebiliyorsan
Kendine bu kadar inançsızlığın varken.

Şimdi sen koy bu sevdanın adını
Sen koy ayrılığın varını.

Kapat gözlerini
Seni nasıl sevdiğimi düşün son kere
Yanıklarımdan allanmış yanaklarına yaşlar ısmarla
Binlerce kez tur at hayalimin gölgesinde
Hatırlasana bana verdiğin sözleri
Ne yaşarsak birlikte yaşayacaktık
Acılar da olsa
Sen umutsuzlukların son durağında bıraktın beni.