Evet arkadaş...
Kalbim sızlıyor,,sen her sevdanı anlattığında...
Sen ona olan aşkını haykırdıkça,,
Ben küçülüyorum... Ben susuyorum ...
Kalbimin parçalanışını hissediyorum tüm hücrelerimde..
Fakat ne çare,,gözlerinde küçülmektense,,yok olmaktansa ..
Yanında ama sessiz,,içinde fırtınalar kopan olmayı yeğliyorum..
Susuyorum.. Aslında ne çok şey anlatırmış susmak...
Yorgun gözlerim,,sözlerim suskun ...
Bitkin bedenim,,yüreğim pes etmiş...
Bir gemideyim umut yolcusu hiç kalmayan...
Mutsuz,,umutsuz,,çaresiz bir aşığım ben ...
Düşünmeden yaşamak isterdim seni,,
En büyük pişmanlığım olacaksan bile...
Ama düşünmeye hakkım yok ki...
Seni sevmeye,,ellerini tutmaya,,sevgiyle gözlerine bakmaya hakkım yok...
Uzak durmaya çalışıyorum,,olmuyor işte beceremiyorum ...
Bana kızan tavırların karşısında ; utanç ve suçluluk duygusu sarıyor bedenimi...
Oysa insan utanmamalı aşkından,,savunabilmeli onu..
Ama işte... Doğru kişi,,yanLış zaman...
Daha önce nerdeydin ? Hangi aralığa gizlenmiş bakıyordun ...
Şimdi yokluğunda büyüyor yalnızlıklar..
Bir gece bitti düşüm aniden..
Bitirme düşümü lütfen...
Sahip olduğum tek şey Oyken...
anqeLqirL.