Gözlerin değse gözlerime, başım eğilir benim

Bakamam gözlerinin derin perdelerinden içeriye

Uzatsan ellerini tutamam heyecanımdan

Öyle dona kalırım ellerinin boşluğu arasında

Biraz daha yaklaşsan tutuşurum aşkın firakıyla

Ve dokunsan yanarım kor bir alev gibi derinden

Ne olur nasılsın deme sevgilim!

Dilim iyiyim deme refleksini gösteremeyecek

Sadece sus ve kalbimin ritmi daha da artmadan dur orada

Biliyorum sıkılacaksın her zamanki gibi suskunluğumdan

Yine çekip gideceksin çok uzaklara

Yamalı yüreğimin çukuruna düşeceğim gidişinle

Gitme kal deme cesaretini de bulamayacağım kendimde

Utancımdan başım önümde, kısılır dudaklarım

Ve gidişini seyredeceğim gözlerimin taşkın tavlıyla

Kalırsan yanarım, gidersen üşürüm ben

Ateşle buzun arasında ki boşluktayım şu anda

Ne git demeye, nede kal demeye varamaz dudaklarım

Biliyorum sen her zamanki gibi gideceksin!

Sana dur deme kadehinden bir yudum umut yudumlayamayacağım

Yine boynumdaki utangaçlığın kolyesini düşüremeyeceğim

Ardından yürüdüğün kaldırımlarda izini takip edeceğim

Gidişe attığın her adımda üşüyeceğim

Yaklaştığım her adımdaysa yanacağım

Ne git, nede gitme

Bırak kalayım ortasında bu aşkın

Dokunsan yanarım, gidersen üşürüm ben…