0
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1020
Okunma
Bazen böyle sürüyor hayat yolunda yaşam,
Donuk bir şekilde uyanıyorsun doğan güne,
Başını kaldırıp gökyüzüne bir göz attığında,
Güneşin de senin gibi durduğunu sanıyorsun…
Günle mi kendimizle mi ilgili acaba bu donukluk?
İkisiyle de mümkündür, karşılıklı etkileşimledir,
Üçüncüsü de vardır belki ama o şimdilik belirsiz,
Yahut da beklemede, henüz bizlere malum değil…
Tıpkı bir tren garında beklemek gibidir yaşam,
Gelebilir de beklenen, gecikir de, ötesi var mıdır?
O yoklara karışmaktır aslında, yaşamın dışındadır,
Bir hayal gibidir, orada başlar ve sonra kaybolur…
5.0
100% (1)
