gök ekinler tünemiş toprağına gülizâr
gelincikler alevden elbiseler giyinmiş
çocuk haylazlığıyla kümelenmiş bulutlar
bereket emziriyor bir nisan yağmuruna
gülizâr çehrem benim besmelem dile inmiş
vakt-i seher hürmetle eğiliyor nuruna


zimmete düşülüyor parıltılı sesleniş
çağla çiçekleriyle süslenirken her taraf
buğusuyla göğsümü tekmeleyen direniş
silkeliyor usulca dâr-ı hicrân bahçemi
gülizâr tahtım benim nârında hüznüm tavaf
doğu lehçelerine uğurlarken lehçemi


gök ekinler tünemiş toprağına gülizâr
emânet selikamda toygarlar kanat kanat
başağından maviler devşirecek umutlar
aralıyor şimdiden gözlerime süruru
gülizâr sofram benim yeşerirken safâhat
akkora dönüşüyor beşiğimin gururu


ayrık malihulyalar peşine sürgün mâbet
en kalbî zikirleri demliyor tekmil tekmil
rüzgârda salınışı her dem gülüşü sohbet
yanağın gül misâli yığılıyor serime
gülizâr ahtım benim saçağımda mülk-i dil
ferini harften harfe işliyorum ferime


gök ekinler tünemiş toprağına gülizâr
gözlerin izli mermi dudaklarım kan-revân
gece karanlığında sakladığım sükûtlar
zeytin ağaçlarında bir vaveylâ tetiği
gülizâr cemrem benim dizime düştüğün an
aklım menzil sürgünü râh-ı kerem yitiği


defne yapraklarında gölgeliyor dehr-i zân
gövermiş fersâhlarda sesim salgın bir burçak
silip süpürüyorum efkârımı durmadan
gözlerimle tararken o dalgın saçlarını
gülizâr bahtım benim tutunduğum al şafak
ana sütüm bilmişim yalım yamaçlarını


gök ekinler tünemiş toprağına gülizâr
altın koşumlu atlar insâfında yıldırım
saçlarının nârında bezendiğim hudutlar
parçalıyor nefsimi nefsinin pençesinde
gülizâr tafram benim tenim tenime hasım
özgür ruhum titriyor kadife nefesinde


yanakların hazinem şaha kalkıyor ordum
gümüş mahcup kalıyor yeşim bîtap lâl bizâr
bir manevi teneffüs doluyor yudum yudum
hasretinle kurumuş yusuf yüzlü çağıma
gök ekinler tünemiş toprağına gülizâr
bûseler topluyorum çatlamış dudağıma


altınisanikibindokuz-tarsus

hakanilhankurt