bi yangı tutacak parmak uçlarından
bütün haziranlar patladıkça avuçlarında
öfkenin bilincine varacak
yere düşen şimşekleri topluyor olacaksın irice bi kavanoza
tüylerin üşüyecek belli belirsiz
gözlerin çekingen biraz da kuşkulu çaktıkça



kör muhittin dolmuş sürecek üstüne üstüne
yine sarı sarı
parmak izleri meşgul ederken sokakları
sabah çorbası sarkacak bıyıklarından
şişhane’yi kudurgan aşacak gene
kapından geçerken sana hayran



gizleme yırtmacını
ipteki bütün çamaşırları
hatta rujunu
gözlüksüz gez mahalle kumpanyalarını
nerde otursan
ordan görülsün dumanın ucu



ibibikler gibi öttüğünde muhittin’in klaksonu
şakıyordur orhan yazıklar olsunu
duydukça konuşacak kadırga
o şarkı aslında bu aşkın sonu
namerdim gözüm kalırsa
kör muhittin yansın sana









Devin Karaca