3
Yorum
0
Beğeni
4,7
Puan
1482
Okunma

Bu şiirin hikayesi:
Yıl 1977. Yer Konya/Ereğli İvriz Öğretmen Okulu. Devlet Parasız Yatılı okuyan, kanı kaynayan, kalbi oynayan, ilkbahar gelip, çiçekler açınca kaleme sarılan, şiirle teselli olmaya çalışan, çömez, 17 yaşında bir delikanlı. Bu kadar......
Bu dünyada herkes fani
Azrail de alır canı
Ölüm Allah’ın fermanı
Ayrılığa sözüm vardır
İlkbaharda bir dal gibi
Parlıyorsun hilal gibi
Ölüm güzel bir hal gibi
Yaşamakta gözüm vardır
Kuşlar uçtu kanat çırptı
Sevdan beni, kötü çarptı
Akasyalar çiçek açtı
Aşk çölüne gezim vardır
Geziyoruz iki kişi
Geride bıraktık kışı
Yıldırım’a bir sırdaşı
Aramaya yüzüm vardır
1977/Nisan/İvriz)
5.0
67% (2)
4.0
33% (1)