Bu hayatı artık çekilmez oldu,
Bir gün ansızın çekipte gideceğim…
Ne var, ne yoksa aşka dair sırtlayıp,
Mazime dertleri ekipte gideceğim…


Sen ister gel, istersen gelme umurumda değil,
Ben belki birazdan çıkıpta gideceğim…
Şarjörler boşaltsam da her gece gökyüzüne,
Son kurşunu şakağıma sıkıpta gideceğim…


Ne ateşlerde yandım ben senin için,
Kalbini de kalbim gibi yakıpta gideceğim…
Bir dünya kurmuştumya hani ikimiz için,
Onuda gözlerine baka baka yıkıpta gideceğim…




“ Hep yapan oldum, yıkan değil…
Bu konuda müsterihim…
Yapmak her zaman zordur,
Yıkmak sadece bir andır bilirim…

Hayat zorlaştı deyipte dünyayı suçlayamam…
Yaşamayı zorlaştıranda kolaylaştıranda bizleriz aslında…
Ama maalesef farkında değiliz…
Hep uzaklarda olan beklentilere umut demişiz…
Umutlar olmasa yaşanmazmış,
Adları ‘umut’muş çünkü…”