kim bilir
kaç asır çalındı ömürden
yapraklar kaç ayrılığa savruldu
arsız çocuklara salıncak kolları
sırtı açıkta üryan serçe kuşları
kavrıyor ışık huzmeleri salkım saçından



döngüsünde
oyuklarda kalp kırıkları
isimsiz baş harfleri kertikte
kanadıkça duyulan yürek çığlıkları
çepeçevre sarılan dikenli tellere
anısı takılır bazen bir tutam saç
yıllarca saklanır kalp sandıklarında



dönüşler
yaprak aralarından ahenkli
senfoniler doğa sesinden bâkir
üretilir kendi akademisinde müziğin
yamadır karga sesine bülbül avazı
gövdesinde sevişir notalar salkım saçak
hiçsiz kalır söğüt damarlarında ölüler
sulu sepken yağmurları yürek telinden



kendine
her insan kendine savrulacak gönül harmanında
boşluğa gömülecek anıları bedenden
bir söğüdün yaprağında çürüyecek ceset
sadece ruh taşıyacak kocaman gövdeyi
ipsiz idam urganlarında kendi yurdunda



13.07.2009

kim bilir döngüsünde dönüşler kendine salkım söğüt başlarında acıya üryan
dal boylarında sığırcık telaşında sadece anılar kalır çizilse de üzeri kertikle.