1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1216
Okunma
ZAMANIN DURDUĞU YER
Zamanın durduğu bir yer vardır
Orada güneş ne doğmayı bilir ne batmayı
Düşünceler yerini vehme bırakır
Zaman bile beceremez onu söküp atmayı
Bir rüzgar eser ki gözler kapanır
Susar bütün sesler ve solar renkler
İstikbal ve mazi iki kayıp sır
Sevip de ayrılan ruh mahşeri bekler
Yalnızlığın ufkunda bir yıldız kalır
Yine kalkmaz başın kapkara gök kubbeye
Gönlünü nedensiz bir hüzün alır
Başlamaz bir türlü kırlar çiçeklenmeye
O anda ansızın bir kadın uyanır
Elleri bembeyaz , saçları kara
Sana vefasız sabahı hatırlatır
Sabahı…Düşlerini atan uzaklara
Derken elinde ne düş ne gerçek kalır
Kadının gözünde yitip giden seneler
Bir yangın yüreğine utanmadan uzanır
Kadının gözyaşıyla o kor ateş de söner
Bir kuş alçalır yere , sen göremezsin
Kanat çırpar durmadan , sen duyamazsın
Olur ya bir gün evi özlersin
Düğümlenir boğazın , ağlayamazsın
Zamanın durduğu yerde eski bir şarkı başlar
Düşler uzaklaştıkça onu duyarsın
Gözler açılır yavaşça ve güneş doğar
Yapayalnız olduğunu o an anlarsın…
5.0
100% (2)
Cevap Yaz