Anayurdu zalim gurbet
Doğuştan miras sefalet,

Ne anası, babası var,
Yamalı bir abası var.

Köle etmez gururunu,
İnsan olma onurunu,

Yalan söylemeyi bilmez,
Kimseye de boyun eğmez.

Bu yüzden hep diktir başı,
Hep kendiyledir savaşı.

Kırılır fakat eğilmez,
Yalakalık nedir bilmez.

Cami avlusunda yatar,
Dertleri var katar katar.

Soğuk iliğine işler,
Ağzında kalmamış dişler.

Hor görene güler geçer,
Arada bir tütün içer.

Asıl içtiği kahırdır,
Bu yüzden kördür, sağırdır.

Görmez cümle rezilliği,
İşitmez kepazeliği.

İğrenç bulur olanları,
Masum denen yalanları.

Her cefaya göğüs gerer,
Dertleri gönlüne serer.

Garibin yoktur yarını,
Kimseye vermez sırrını.

Anıları var liseden,
Harikaymış tüm derslerden.

Okul müdürünü hala,
Sıklıkla anar saygıyla.

“Öldü ama rahmetli” der,
“Adam bir şekerdi şeker”
.
Anarken ıslanır gözü,
Sarıya bürünür yüzü.

Kim bu insan mucizesi,
Diyorsunuz duydum sizi.

Bu ülkede binlerce var,
Hepsi bizi ayıplarlar.