Tüketilmiş evlerin
Yorgun damlarından sarkan
Anıları beliyordum
Toprağı kucaklamış bir kundakta
Oysa herşey
Göç makamında seyrediyordu
Masalsı bir yaşamın ucunda
Bu son gecesi biliyorum
Hayat
Dil kesiği bir gönülde başlamıştı
İnatla

Yol yorgunu gecelerden çıkıp
Şafak artığı sabahlara bulaşırken aşk
Bir ömrün bitişine şahit olmuştu
Kızıl yapraklar

Bulutlar nasıl da ter döküyor
Nasıl da sancılanıyordu gökyüzü
Bilemezsin
Minarenin şerefesine konmuş bir akbaba
Öylece dikmişti gözlerini
Musalla taşına

Öfke saf durmuştu
Örselenmiş yüreklerde
Dakikalar hıçkırık denizinde yüzerken
İntihar eğilimlerinde kaybolmuş umutların
Bir nefeslik içiminde
Hüzünleri kusuyordu zaman
Ve
Bir aşkın seyir defterinde geziniyordu
Zehrini akıtarak
İntikam

Oysa
Ölümsüz bir aşkı karşılamak için
Melekler şarkılar söylüyor
Çiçekler deriyordu cennet bahçelerinde
Sen görmüyordun
Ben bilmiyordum
Anlaşılan
Çatlamıştı ar damarı dünyanın

Kaç mevsimin pervazına konmuştu kelebekler
Kaç kırlangıcın ölümüne şahit olmuştu
Duvardaki tünekler
Ve
Kaç ömrü heba etmişti
İsimsiz dilekler

Kimbilir hangi odasına kurulmuştun
Sesimin de
Duyuramadım kendimi

Türbesinde yas tutarken sevdamın
Sızısı saklı kaldı içimde yine
Aşkının

Ya ben anlatma özürlüydüm
Ya da sen anlamak istemedin
Biliyorum
Şimdi herşey koca bir yalan
Yazık!
İpek böceği henüz öldü
Çıkamadan kozasından


Eylül GÖKDEMİR... 11 TEMMUZ 2009